© Рузил Фазлыев, 2022
ISBN 978-5-0056-9411-9 (т. 2)
ISBN 978-5-0056-9347-1
Создано в интеллектуальной издательской системе Ridero
Үзебезчә яңа ел башланды,
Урамнарда Нәүрүз бәйрәме.
Чит бәйрәмне каты үткәреп,
Без онытмыйк аны әйдәле.
Үз бәйрәмең, халкың динең, телең,
Онытырга синең хакың юк.
Кеше арбасында, җырлап яшәп,
Үзеңнеке өчен вакытың юк.
Үз халыңы әгәр яратмасаң,
Бәйрәмнәрне хөрмәт итмәсәң…
Яшәү мәгънәсен югалтабыз,
Үз халыкыңа хезмәт итмәсәң.
Башкаларга хөрмәт булсада,
Үзеңнекен hичтә онытма.
Туган илен кеше уйлаган бит,
Дошман арасында булып та…
Өмет белән яши бу дөньяда,
Шуңа күрә кора планнар.
Кайберләре хыял булып калса,
Арасында була торганнар.
Өмет көтә, акыл сабыр итә,
Вакыт килә, чыга хөкүме.
Бүләклидә ала язмыш кулы,
Сабыр булып кына көтүне.
Очрашулар була, хушлашулар,
Соң булсада сөю тапканнар.
Адашыпмы әллә ялгышыпмы,
Бәхет сүзен сызып атканнар.
Өмет кенә бирә яшәү көче,
Төзү өчен дөрес юлларны.
Язмыш юлын hәркем матурлый,
Көтеп тормый әзер-булганны.
Җирдә кеше бик күп тоелсада
Галәм өчен бик бик кечкенә.
Океаннар, диңгез дөньясында,
Бәләкәй генә, инеш кенә.
Аңлау гына гомер кыскалыгын,
Бераз гына безне айныта.
Нык җигелеп тормыш арбасына,
Тугарылып булмый аерыпта…
Сынау диеп дөнья куа, куа,
Билгесез юл – кая барганда…
Адашулар бары аңлашыла,
Юллар бетеп туктап калганда…
Әрәм үтә күпме гомер юлы,
Авыр була, кайчак аңларга…
Язылганны шулай боза, боза,
Үз үзеңне нигә алдарга…
Нигә кирәк, соңнан акланулар,
Узган эшкә инде салават…
Тиешләрен эшлидә алмагач,
Нигә кирәк диван-корават…
Тырышулар тыелганны эшләп,
Көтүләрдән файда саваплар.
Сәләменә карап сәләм булыр,
Көтү дөрес шундый җаваплар…
Белгәннәрне эшли алу кирәк,
Белмәгән бит шикле санала…
Җимеш бирә, җимеш агачлары,
Исле гөлдән исләр тарала…
Яз турында язмый була мени,
Күңелләрдә туган фикерне.
Яңа өмет туар киләчәккә,
Язлар җиткәч туа бит инде.
Кабат җиhан көтә матурлану,
Җылы җилләр, җылы кояшы.
Кеше күңелләре актарыла,
Язлардан юк мәңге туясы.
Уянгандай озак йокыдан соң,
Хәрәкәткә килә бар тараф.
Хозурлану өчен җитә ала,
Күтәрелеп күккә бер карап
Яшелләнгән чакта бар тәбигать,
Яңаргандай була күңелдә.
Үтеп китте карлы кышларыда,
Язлар белән бергә бүгенгә.
Тагын бер яз менә насыйп булды,
Тагын бер яз безгә өстәлде.
Искә төшереп тагы бер кат,
Кайда туып кайда үскәнне.
Югалтулар була олы кайгы…
Кеше китсә безнең арадан.
Ул аналар ничек түзә икән,
Аерылганда гәзиз баладан.
Елап кына тынычланып булмый,
Күңел генә бераз бушана.
Сынауларның шундыеда килә,
Кеше түзә, ниләр булсада.
Аерылганда гoмер кадерләнә,
Кушылганда күңел шатлана…
Югалтулар акрын онытыла,
Гади тормыш тагы башлана.
Язмыш дибез гoмер агышын…
Күрәчәкне, инде күргәнне.
Без эшләргә тиешедә шактый,
Эшли алсак әле белгәнне.
Җилләр екса, җилдә гаеп мени,
Басып тора алмасак җилләрдә.
Сынаулары булар, сабыр булыйк,
Яшәүләрне биргәч җирләрдә.
Рәхәттә чаклар булган икән,
Күмелеп яшәу бетмәс хыялга.
Күңелләргә килә пакьлану,
Ул вакытны уйлап куямда…
Төтен чыккан вакыт торбалардан,
Ап ак кышның салкын иртәсе.
Теләк туа хәтер яңарганда,
Уйлар белән шунда китәсе.
Мич җылысы иртән торуларга,
Май чыжлаган тавыш табада.
Тышта чакыралар мал-туарлар,
Таңның исе шулай тарала.
Салкын көнне карның шыгырдавы,
Адымнарның килә тавышы.
Уку булмый калса суык булып,
Урам тулы бала тавышы…
Вакытларның үзе матурлыгы,
Бала вакыт кире чакыра.
Буйсына алмыйм инде хыялларга,
Чыгып басмыйм юллар чатына.
Тырышам мин ашыкмаска,
Кая дип ашыгырга.
Яшәп калырга кирәк дип,
Гaдәт юк ашынырга.
Үткән юлларга карыймда,
Ашыкканда булганмын.
Ашыгыпта ашыкмыйда —
Шул юлларны узганмын.
Кешеләрне генә түгел,
Үзеңнедә …алдапта.
Барысында тапшырабыз,
Барыбер бер Аллаhkа..
Гөнаh түгел гомер итү,
Яшәүләргә омтылып…
Хисапларны ясау кирәк,
Калмасыннар онытылып…
Үткәннәрне, киләчәкне,
Кирәктер чамаларга.
Догаларны кылыргада
Вакытлар таба алырга.
«Уйланасың», нигә дисеңме,
Уйланмыйча кая барасың.
Гомер үтеп бара уйланмыйча,
Уйланып та килә каласым.
Алда әле бөтен юллар диеп,
Вакыт җитми туктап уйларга.
Ашыктыра, нидер ашыктыра,
Ирек бирми булган уйларга.
Үткәннәрдә бераз онытыла,
Хәтер битләреннән җуела…
Яңартып та булмый бик күпләрен,
Шуңа кәеф кайчак коела.
Язмыш яшәү юлы гына түгел,
Адымнарны кирәк уйларга.
Миннән уйлар, ерак түгел микән,
Күмелеп утырам шундый уйларга.
Уйлар килеп, уйлар китсәләрдә,
Аз булсада кирәк уйлану.
Булган ялгышларны төзәтүче,
Күрсәтүче юлны – уйлар ул!
Күпме җырлар язны мактаганнар,
Яз турында кемнәр язмаган,
Язлар сүзен күпме кабатлапта,
Ул сүзләрдән туя алмаган.
Кабатлана… җиhан уяна,
Сабый керә тәүге язларга…
Үсеп килә тагы яңа буын,
Мохтаҗ булып тәүге назларга.
Җылы кояшында яз аеның,
Бөреләнә яңа яшеллек.
Күрә алып олы матурлыкны,
«Бәхетле чак» – диеп дәшәрлек.
Язларда бит кеше матурлана,
Күңелләре аның пакьлана.
Яшәү өчен яңа көч табыла,
Яңа җәйләр шулай башлана…
Яз айлары никтер якын шулай,
Яз аенда әллә туганга…
Җылы кояш ныграк караганга,
Җылы хисләр күбрәк булганга.
Мәрхүмнәргә кайтчы диеп әйтмә,
Юксынулар тирән булсада.
Вакыт үткәч үкенүләр белән,
Күңелләрең ашып тулсада.
Кая булдың бергә булган чакта,
Кайда булды синең уйларың.
Аерылуга әллә ышанмадың,
Яшәү мәңге диеп уйладың.
Кемгә кирәк синең чәчәкләрең,
