Kendimi 2 yaşından beri hatırlıyorum …
Mavi süslemeli beyaz örme bir elbise giyiyorum.
3 odalı bir Sovyet apartmanının salonunda koşuyorum.
Ter içindeyim – elbise bana dar geliyor. Elbiseden ve yünlü tüylerden kurtulmak istiyorum.
Büyükannem beni uzun kollardan kurtarmaya çalışırken ne kadar rahatsız olduğumu görüyor.
Elbisemi çıkarıyor ve ben sadece atlet ile ve külotlu çoraplarında özgürce salonda koşmaya devam ediyorum.
3 yaşındayım…
Kitaplardan uzun bir tren yapıyorum. Küçük odadan mutfağa gider.
Büyükannem herhangi bir kitabı almama izin veriyor, böylece vagon sayısı artıyor. Pencere altından dolambaçlı geçen tren yatak odasına geri donuyor.
5 yaşıma kadar Büyükannem bu Kitap Treninin vagonları olan her şeyi bana defalarça okuyordu.
Bazılarını resimlerden, bazılarını ezbere hatırlıyorum.
Puşkin'in "Uyuyan Prenses ve Yedi Kahramanın Hikayesini" hatasız anlatıyordum.
Mısır ve Nil kıyısındaki yüksek medeniyet hakkındaki Efsanelerin resimleri ayrıca kafama yattı.
Salonun köşesinde, bir dolabın arkasında, rulo haline getirilmiş bir Dünya Haritası var. Onu alıp odanın çevresine yerleştirmek benim için çok iş gerektiriyordu. Açıldığında, küçük dikdörtgen tahtalardan yapılmış bir parke zeminin tüm düzlemini kaplardi.
Neil'i bulmak istiyorum. Hızlı bir şekilde Afrika'yı ve yanında "Nil" yazan mavi uzun bir çizgi buluyorum.
Ayrıca Büyük Ülkemizi bir Moskova kalın işaretiyle görüyorum.
Büyükbabam işten eve geliyor ve Haritaya kaldrmak zorundayız, çünkü bu akşam Misaafirler bize gelecek.
Büyükbabam gibi onlar da Sovyet Ordusunun eski Generalleridir. Hepsilerinde eşleri, çocukları ve torunları var. Genellikle eşleriyle gelirler.
Büyükannem masayı kuruyor. Çok fazla salata hatırlıyorum: Mimoza, Olivie, Parcarlı Sardalya balığı ve fırında 4 saatten fazla pişirilen domuz eti.
Doğu Almanya'dan getirilen kristal kadehleri ve her porselen tabağın yanına peçete yerleştiriyorum.
Büyükbabam Bar'ı açar ve Konyak seçer. Sonuç olarak, her şeyi alır: Ararat, Ani, Nairi ve Akh Tamar.
Amblemlere göz atmak için rica ediyorum. Büyükbabam şişeleri tek tek uzatıyor ve birlikte onları masaya koyuyoruz.
Eski Kaleler, Dağlar, Hendekler ve bir Gölün çizimlerini görüyorum … Bana öyle geliyor ki burda bir çeşit sihir var …
Bu çizimler Mısır Efsaneleri hakkındaki kitaplarla aynı değil.
– Bu ne? Merakla soruyorum.
– … Efsaneler, Marinoçka.
– Efsaneler nedir? Onlar ne hakkındadır, büyükbaba?
Kapı zili çaldı ve misafirleri karşılamaya gittik.
Özgür Doğaçlama olan Cassandra'nın Çingene dansını kesinlikle herkes için dans edeceğim.
Misafirler çok memnundu ve kimse benden böyle bir cesaret beklemiyordu. Kostümü kendim annemin yazlık elbisesinden yaptım.
Sonra bir sandalyede durarak Puşkin'in şiirini okudum ve modern bir şarkı söyledim.
Büyükbabam benimle gurur duyuyordu ve büyükannem bizim zamanımız boşuna geçmediğine sevindi.
Herkes alkışladı ve yemeğe başladı.
Masada Kafkasya'daki askeri tatbikatların hatıraları anlatıldı. Kadehlerı kaldırma zamanıdır!!!
"Gürcü Askeri Yolu" ifadesini sık sık duyuyorum. Ve bana öyle geliyor ki: Şişelerdeki resimler, büyükbabamın cevabı-Efsaneler ve tüm bunlar bir şekilde bağlantılı.
Konyaklardan birini tatmama izin istiyorum.
İzin veriliyor – sadece bir çay kaşığı.
Ertesi gün haritayı tekrar açıyorum …ve tek gördüğüm SSCB'nin Büyük Bir Ülkesi ve… Nairi, Ani, Ararat bulmak için uğraşıyorum …
5 yaşımda bu yerleri kesinlikle bulacağımdan emindım, belki de bambaşka bir Dünya Haritası üzerinde …
1989 SSCB
Moskova
