Мен ояндым, дәлірек айтсам, өзіме келдім. Ауырсыну, ауырсыну, менің сол қолым төзгісіз ауырды. Мен кім екенімді, қайда екенімді және не істейтінімді есіме түсіруге тырыстым ба?
Құдай, қолың ауырады. Ауырсыну шоғырландыруды қиындатты. Мен бұл есімді мүлдем есіме түсіре алмадым, оянғанға дейінгі оқиғалар туралы түсінік болмады ма немесе мен ұйықтамадым ба?
Ауырсыну, бірақ бұл қолмен не? Көзімді ашып, мен аспанды көрдім. Әр түрлі сұр реңктері бар ауыр бұлттармен жабылған аспан. Бұлттар бір-бірін итеріп, баяу жаққа қарай ағып жатты. Бүкіл ортада ылғалдылық пен қорқыныш сезімі болды. Әр дем шығарған сайын бу баяу тамшылап ауыздан шығып жатты. Бұлттың артында жергілікті сәулетші жарқырап тұрды. Неліктен ол жарқырады? Білмеймін, бірақ менің үйде емес, өзімнің планетамда емес екенімді түсіну болды. Сонда мен қайдамын? Жоқ, ойлар баяу, салбырап ағып, жағына қарай сырғыды, барлық сана ауыртпалыққа толы болды. Қолда не болды? Ол басын солға бұрып, қолын көтеруге тырысты, қара. Тағы бір өткір ауырсыну, жұлдырығынан жылаған дауыс шықты. Іске асырылғаннан кейін:
– Сіздің дивизия және аттарыңыз тундраға!
Автоматизмде мен алғашқы көмек құралын оң қолыммен сездім. Оң жақтағы үшінші инжектор сол жерде. Жоғары көтеріңіз, сол қолыңыздың білегіне енгізіңіз. Инъекция орнынан суық жоғары-төмен ағып, ауырсыну басылды. Бес минуттан кейін ауырсыну толығымен жоғалып кетті, сананың шетінде сол қолында біркелкілік жоқ деген түсінік пайда болды, бірақ бұл енді ауырсыну емес. Ауыруы қайтадан оралады, бірақ бұл көп ұзамай болмайды, тек он-он екі сағат ішінде.
Ол денені шалқасынан жатқан күйінде жерде отырған күйге ауыстырды. Ол оны аударды. Дене барлық бұлшық еттерінде, сүйектерінде, ғибадатханаларында көрінгендей, ауырсыну сезімін беріп, отырған күйін қабылдағысы келмеді. Сол қол дорбамен ілулі тұрған. Айналаға қарадым – әдемі. Жақында, садақпен корпустың жартысына жуығы суға батып, жергілікті батпаққа батып, ысталған, күйіп кеткен шағын десантты қайық. Боттан шыққан түтін жүз метрге көтеріліп, содан кейін баяу желдің ағынына бағынып, көлденеңінен горизонтқа дейінгі қашықтыққа қарай ұмтылды. Боттың ашық қонуында үлкен калибрлі пулеметтің бұралған оқпаны қарап шықты. Автоматтың үстінде камуфляжбен бірдей бұралған, жыртылған дене жатты. Менің айналамда сол жақта және оң жақта тағы он тоғыз денені камуфляжбен және әртүрлі дәрежедегі тұтастықпен жатқызыңыз. Қону кемесінің суға батқан бөлігіне қарағанда, ұшқыштардың тағдыры туралы да біржақты тұжырым жасауға болады.
Жақын өткен күндердің суреттері менің көз алдымда пайда болды. Әуе шайқасы, сиренаның улауы, пулеметтің тығыз және жылдам түкірілуі, артқы ашық пандус, ұшқыштар: «Секір, балалар, секір!» Деп айқайлады. Жолдастарының назарын аударған, қабағы түйілген жүздері. Ашық пандусқа бұрылу, мүмкіндіктер шегіне лақтыру, бұлшықеттерді жырту.
Секіру, жерге кемінде он метр, топтасу. Келесі сәтте «әуе-әуе» ракетасы жанармайдың қайтымды ізін қалдырып, кабинаның дәл астында қонатын қайыққа соғылды. Жарылыс, корпустың бөліктері, денелердің бөліктері, оттың жарылуы.
Мен өз денемді сезіндім: орнында түсіру, корпустың броньдары, әскери камуфляж, шлем, сынған тактикалық радионың бөлшектері, пулемет. Оқ-дәрі есептегішіне жылдам қарау, ең көбі 90 раунд. Жүк түсіру, кеуде қалталарында тағы екі батарея бар, барлығы 270 айналым. Екі ұсақ граната, пышақ, құрғақ рациондар.
Батпақтан бірдеңе лап еткізіп, аяғын ақырын қозғалтып жатты. Жергілікті нәрсе тістері тесігі бар бастан және саусақтардан гөрі жүзіктермен аяқталған екі табаннан тұрды. Бұл қырық-елу сантиметрлік қыл-қыбыр, түксіз қара сұр түсті денесі болатын. Мені елемей, жергілікті фаунаның өкілі досымның жақын жердегі сүйектеріне барып, оны жей бастады, денесін де, сауыт сауыттары мен басқа да оқ-дәрі табақтарын да оңай ұнтақтады.
